Hoe couscous in Nederland couscoussalade werd

Couscous is een gerecht dat sinds 2020 op de Unesco-lijst van immaterieel cultureel erfgoed staat na een aanvraag van Marokko, Algerije, Tunesië en Mauritanië. Geen bruiloft, feest of familiebijeenkomst vindt in deze landen plaats zonder dit Noord Afrikaanse gerecht. Couscous vertegenwoordigt volgens Unesco veel meer dan alleen een maaltijd: het symboliseert herinneringen, tradities, en handelingen die van de ene generatie op de andere worden overgedragen.

Couscous is grof gemalen durumtarwe. Het hiermee gemaakte griesmeel wordt via een draaitrommel omgevormd in kleine bolletjes die net als houdbare pasta's worden gedroogd. Ze zijn in verschillende maten verkrijgbaar. Zowel de deegbolletjes zelf als de gerechten die ermee worden gemaakt, worden als couscous-gerecht beschouwd.

Een culinaire verbastering, of een moderne fusion van Marokkaans en westers eten. Hoe je het ook noemt, couscoussalade is niet meer weg te denken uit het supermarktschap en van verjaardagen. 

De Marokkaanse gemeenschap in Nederland

In de jaren zestig had Nederland te maken met een tekort aan arbeidskrachten, wat leidde tot de werving van Marokkaanse werknemers door de Nederlandse overheid. Gedreven door de zoektocht naar betere economische vooruitzichten migreerden duizenden Marokkanen naar Nederland. 

Veel Marokkaanse migranten kozen er voor om in Nederland te blijven, mede door gezinsherenigingen vanaf 1975. Volgens het CBS is de Marokkaanse gemeenschap in Nederland gegroeid tot ongeveer 420.000 personen, waarvan 60% in Nederland is geboren.