Saro en Simonetta Pulvirenti

Kun je iets vertellen over je achtergrond? 
Ik ben op Sicilië geboren, in de stad Catánia. Ook mijn beide ouders zijn geboren in Italië, dus ik voel me 100% Italiaans. 

Wanneer zijn jullie naar Nederland gekomen? 
Mijn ouders zijn gescheiden. Mijn moeder woont sinds 1986 in Nederland. Haar zus was getrouwd met een Nederlander en woonde er ook al lang. Zo is mijn moeder uiteindelijk hier terecht gekomen. Ze is hier ook opnieuw getrouwd. 

Waarom zijn jullie toen naar Nederland gekomen? 
Door de slechte economische situatie in Italië zijn Simonetta en ik in 2003 naar Nederland gekomen. We hadden daar allebei een baan, maar door de overstap van de Italiaanse lire naar de euro ging het niet goed in het land. Het was een grote stap, maar we waren jong en dachten al snel: dit moeten we doen. Het is een goede keuze geweest. Wat we hier in twintig jaar bereikt hebben, was daar niet mogelijk geweest, daar zijn we enorm trots op. En alles dankzij de kansen die Nederland ons gegeven heeft. Ik heb mijn best gedaan om goed te integreren en hard te werken. 

Voel je je thuis in Nederland? 
Zeker weten dat ik me thuis voel in Nederland. Alleen, Nederland is geen Italië hè. Wat ik hier niet leuk vind, is het weer. Ik heb wel geleerd om daarover te klagen… wat dat betreft ben ik een echte Nederlander. In Italië schijnt de zon altijd. En het is waar onze roots liggen, dus we missen het wel. 

Wanneer wist je dat je chef wilde worden?
Als je in Nederland vroeger Italiaans wilde eten, ging je of naar een luxe restaurant, of ging je een broodje op straat eten. Iets daar tussenin was er niet, terwijl je dat in Italië overal ziet: gastronomie met tafels om snel een broodje of een pasta te eten. Dit was een gat in de markt. 

Vijftien jaar geleden hebben we daarom That’s Amore geopend. We zijn geen restaurant, eerder een lunchroom die van de ochtend tot zes uur ’s avonds open is. We willen ’s avonds niet werken, want dan willen we samen thuis zijn. Door het zo te doen, zijn wij ook iedere dag blij en dat voelen de mensen ook. Ze proeven het in onze gerechten en in de koffie die ze hier krijgen. Ik weet nog altijd goed wie onze eerste klanten zijn en veel van hen komen nog steeds regelmatig langs.  

Wie heeft jou leren koken?
Mijn moeder heeft mij leren koken en zij heeft het weer van haar moeder geleerd. We maken echte familierecepten. 

Wat vind je leuk aan chef zijn? 
99% van de mensen die hier komt is liefhebber van Italië. Die mensen wil ik hier het gevoel geven dat ze even in Italië zijn geweest. Het meeste houd ik van het contact met de mensen. Ik zou uren met de mensen kunnen praten, maar soms is het te druk en lukt dat niet.

Is de Italiaanse keuken hier in Nederland anders dan in Italië?
Toen we net begonnen vonden de mensen onze paste té 'al dente', te taai. We zijn onze pasta uiteindelijk zachter gaan koken dan hoe we het in Italië gewend zijn. Dat is het enige wat wij aangepast hebben. Ik denk dat je dat met alle soorten keukens hebt. Chinees in Italië is niet het Chinees van hier. Japans in Frankrijk is ook niet zoals Japans in Japan. Het grootste deel van onze ingrediënten komt uit Italië, maar niet alles. Daar moeten we dan iets anders voor vinden. 

Wat vind je zelf lekker om te eten? 
We proberen thuis zoveel mogelijk te wisselen en volgen echt een schema: kip, pasta, soms alleen groenten, pizza, soep. We koken zo’n 50% Italiaans en 50% Aziatisch. Een beetje Japans, een beetje Indisch, Thais of Chinees.

Wat is voor jou ‘typisch Nederlands’ eten?
Haring! Dat zou ik iedere dag kunnen eten! Zo lekker, uniek en gezond. Met uitjes, los, op een broodje: het maakt niet uit. Ik vind het allemaal lekker.